Droombaan
Na verschillende banen te hebben gehad, kwam ik na een heftig incident in de zorg, thuis te zitten.
Letterlijk uit het veld geslagen!
Door een vaststellingsovereenkomst met mijn werkgever, kreeg ik de kans om in alle rust na te denken over wat ik nu echt wilde met mijn 55 jaar.
Wild zocht ik naar allerlei vacatures, deed ik trainingen en testen bij het UWV, maar dit maakte de chaos in mijn hoofd alleen maar groter. Ik moest nu toch zeker DE droombaan vinden. Ik pijnigde mezelf met het maken van lijstjes, waarop stond waaraan die droombaan moest voldoen. De vacatures die enigszins voldeden aan mijn wensen, vroegen minimaal HBO niveau, waren aan de andere kant van het land, maar de leukste banen waren vrijwilligerswerk.
Ik klopte aan bij werkvinden Alphen en liep mee met een netwerkwandeling om mijn eigen netwerk wat uit te breiden. Al snel kreeg ik een maatje toegewezen die eens met me mee kon kijken en denken. Samen met Jet maakte ik een LinkedIn profiel aan, ze luisterde naar mijn verhaal en kwam met een aantal opties. Het viel op dat elke keer als ik over mijn baan op Schiphol in de beveiliging vertelde, ik begon te glimmen. Niet vanwege het beveiligingswerk, maar wel vanwege de sfeer.
Op zoek naar een baan met de sfeer van Schiphol, werken met mensen, uitdaging, afwisseling, voldoende salaris, geen langdurige opleiding, ontwikkelmogelijkheden, actief, mag in wisseldiensten zijn, achter mijn werk en de organisatie of het product kunnen staan, maar vooral energie krijgen van het werk, door er plezier in te hebben.
Door hier zo samen mee bezig te zijn, kwam ik tot de belangrijkste conclusie, dat plezier hebben in mijn werk en iets doen waar ik volledig achter kan staan, de belangrijkste voorwaarden zijn. Het woord “droombaan” heb ik geparkeerd.
Er vloog een advertentie van Axxicom voorbij, het bedrijf op Schiphol dat de passagiersassistentie verzorgt. Was dit niet de baan die mij acht jaar geleden al leuk leek toen ik in de beveiliging ging werken?
Ik stuurde een mail naar HR met een aantal vragen over de werkomstandigheden. Het antwoord beviel me. Niet veel later had ik een sollicitatiegesprek. Zonder enige twijfel of ze me aan zouden nemen, dit is mijn baan!
Inmiddels werk ik er bijna twee maanden. Ik ga met een glimlach naar mijn werk en kom met een nog grotere glimlach weer thuis. Ik loop 10 tot 15 km per dag, krijg de mooiste verhalen van passagiers te horen. Heb nog nooit zo vaak gehoord hoe blij en dankbaar mensen zijn met de hulp die ze krijgen. Ik ben deels zelfstandig, maar werk ook in een groot en gezellig team, geen dag is hetzelfde, het is een dynamische omgeving en er zijn meer dan genoeg ontwikkelmogelijkheden.
Ik combineer de sfeer van Schiphol en mijn zorgachtergrond in één baan, het beste van twee werelden. Juist toen ik het zoeken stopte, vond ik mijn eigen droombaan!

Met mijn buddy Jet heb ik nog een bak koffie gedaan om afscheid te nemen van haar en mijn zoektocht.
Uiteindelijk heb ik het zelf gevonden, maar door haar hulp, heb ik wel mijn gedachten op een rijtje weten te zetten en gevonden wat ik zocht.
Dankjewel daarvoor!